Polis ve adalet

Yardım istemem uzun zaman aldı. Vizem olmadığından, polis tarafından korunma hakkım olmadığını düşündüm. Eski partnerim beni ölümle tehdit etti, ciddi tehlikede olduğumu biliyordum ama polisin belgelerimin olmadığını öğrendiğinde beni hapse atmasından veya Fransa'dan sınır dışı etmesinden çok korktum. Evimin yakınında, bana yardımcı olan, şiddet mağdurları için bir dernek buldum. Sonunda, karakolda her şey yolunda gitti. Soruşturma hala devam ediyor ve neden bu kadar uzun sürdüğünü gerçekten anlamıyorum, ama yaptığım için mutluyum.

Şikayette bulunmak için karakola gittiğimde, bana bir “main courante” yazmam teklif edildi. Ne olduğunu bilmiyordum ve iyi Fransızca bilmediğim için sormaya cesaret edemedim. Aradan iki yıl geçmesine rağmen hala polisten haber alamadım ve soruşturmanın nereye varacağını merak ediyordum ve bir arkadaşım bana “main courante”nin herhangi bir işlemi başlatmadığını, bunun yerine “plainte” yapmam gerektiğini açıkladı. Bana karakola geri dönmemi tavsiye etti, ama bütün bunları tekrar yaşamak istemiyorum. Bunu daha önce bilmediğim ve polis bana farkını açıklamadığı için üzgünüm.

Ne yazık ki, Fransa'da çok fazla ırkçılığa maruz kalıyorum. Siyahi bir kadınsan ve başörtüsü takıyorsan, burada işler kolay değil. Buraya geldiğimden beri çok fazla aşağılanma hissettim. Hiçbir zaman ciddiye alınmadım. Artık bu ırkçılığı kabul etmemeye ve kendimi savunmaya karar verdim. İş ve konut arayışımda yaşadığım ayrımcılığı rapor etmek için, Hak Savunucusu (Defender of Rights) ile iletişime geçtim. Artık Fransa'daki diğer beyaz olmayan kadınların günlük ufak saldırganlıklara ve dışlanmaya karşı savaşmalarına yardımcı olmak için, hafta sonları bir dernekte gönüllü olarak çalışıyorum.