Policja i wymiar sprawiedliwości

Zajęło mi dużo czasu, zanim zdecydowałam się poprosić o pomoc. Ponieważ nie miałam wizy, myślałam, że nie mam prawa być chroniona przez policję. Mój były groził, że mnie zabije, wiedziałam, że jestem w poważnym niebezpieczeństwie, ale bardzo się obawiałam, że policja wsadzi mnie do więzienia lub deportuje z Francji, gdy odkryją, że nie mam dokumentów. W końcu znalazłam w pobliżu mojego domu stowarzyszenie na rzecz ofiar przemocy, które mi pomogło. Finalnie wszystko poszło dobrze na komisariacie policji. Dochodzenie nadal trwa i naprawdę nie rozumiem, dlaczego trwa ono tak długo, ale jestem zadowolona, że to zrobiłam.

Gdy udałam się na policję, aby złożyć skargę, otrzymałam propozycję złożenia „main courante”. Nie wiedziałem, co to jest i ponieważ nie mówię dobrze po francusku, nie odważyłam się zapytać. Dwa lata później nadal nie miałam żadnych wiadomości od policji i zastanawiałam się, w jakim kierunku zmierza dochodzenie, gdy przyjaciel wyjaśnił mi, że „main courante” nie prowadzi do żadnych działań i że zamiast tego powinnam złożyć „plainte”. Polecił mi wrócić na komisariat, ale nie chcę tego wszystkiego powtarzać. Żałuję, że nie wiedziałam tego wcześniej i że policja nie wyjaśniła mi różnicy.

Niestety we Francji cierpię z powodu rasizmu. Nie jest łatwo być czarną kobietą i nosić hidżab. Odkąd tu przyjechałam, czuję ogromną pogardę. Nigdy nie byłam traktowana poważnie. Postanowiłam już nie akceptować rasizmu i bronić się. Skontaktowałem się z Defender of Rights, aby zgłosić dyskryminację, której doświadczyłam w trakcie poszukiwania pracy i mieszkania. Teraz w weekendy jestem wolontariuszką w stowarzyszeniu pomagającym innym kobietom z Francji w walce z doświadczaną codziennie drobną agresją i wykluczeniem.