Planowanie bezpieczeństwa i nakazy ochrony

Gdy zaczął mnie bić na oczach dzieci, naprawdę się przestraszyłam. Najstarsze dziecko prawie zostało uderzone, gdy próbowało mnie bronić. Ale nie chciałam dzwonić na policję. Bałam się, że poproszą mnie o dokumenty. W końcu skontaktowałam się ze stowarzyszeniem pomocy ofiarom. Powiedziano mi o nakazach ochrony i pomocy prawnej oraz uzyskałam pomoc w wypełnieniu formularzy. Tydzień później mój mąż został wyeksmitowany z naszego mieszkania i nie mógł się do mnie zbliżać. Teraz, gdy muszę sama płacić czynsz, staram się znaleźć pracę z pomocą tego samego stowarzyszenia.

Myślałam, że po prostu przechodzimy przez okres problemów małżeńskich. Kojarzyłam ofiary przemocy z bitymi kobietami. Zabrało mi trochę czasu, aby wreszcie zrozumieć, że ja też jestem ofiarą przemocy domowej. Mimo to nie miałam odwagi odejść. Na początku przeglądałam dużo internetu i dowiedziałam się, że rozstanie jest bardzo ryzykowne. Przy pomocy stowarzyszenia przygotowałam wszystko, aby zapewnić bezpieczeństwo sobie i moim dzieciom.

Kłótnie nasilały się już od jakiegoś czasu. Gdy zrobiłam coś, co spowodowało, że się zdenerwował, zastraszał mnie. Potem przepraszał. Wydawało mi się, że kłócenie się w związku jest normalne. W dniu, w którym zdecydowałam się odejść, wybuchł i stał się bardzo agresywny. Udało mi się zamknąć się w pokoju i zadzwonić na policję. Gdyby nie przyjechali, nie wiem, jak daleko by się posunął. Później pomogli mi w złożeniu skargi i znalezieniu tymczasowego zakwaterowania, gdy się organizowałam.